Özlemem ben şehirleri,
Meraklandırmaz beni geri bıraktığım yerlerin
tuhaf halleri.
Üzmez ya da düşündürmez uzakta kaldığım zaman
kaldırımlarımlarını işgal etmiş kör dilencileri... Koşturan kalabalığın
yaşam derdi,
Hakkını arayan onlarca kimsesizin müdahil beklentileri...
Bütün bunları yok sayar aklım,
Ve yokluğu anlamaya çalışan ayaklarım,
yolsuzluğu adres edinmiş mektuplarım...
Hiçbiri bir avuç manzaraya
kanacak kadar basit değildir.
Çünkü önemsemem yokluğunda ceplerime
sığdıramayacağım maviyi, ya da geceyi.
